صدا از پیراهنم گذشت

از سیــنه ام گذشــت

از دیوآر اتـــآقـم گذشـــت

از محــله قدیــمی گذشــت

و کودکــی ام رآ غمگیــن کرد

کودَک بلنــد شــد

و قـآیق کــآغــَـذی رآ بر آب اندآخــت

او جفــت رآ نمیـفهمیــد

سـوآر شــُـد

آبــهآ بـه آینــده میــرفتنــد

همیــنجـآ دســت بردَم بـه شعــر..

و زمــآن رآ مثــل نخــی نـآزک بیــرون کشیــدم

از آن دآنــه هـآی تسبیــح ریختنــد

من..تــو...کودکــی..قــآیق کــآغذی..نــوح...آینــده...

تـو رآ بــآ کودکــی ام بر قــآیق کـآغذی ســوآر کردم

و بعــد بآ نــوح در انتــظآر طوفــآن قـدم زدیـــم...!