عــآغــآ..

کــدومــش بهــتره..؟خــودَم اولــی رو دوس دآرَم..

میــخوام بدوزم وآســه عـروسی آجیـــم

عمیـــقا دلــَـم میــخـوآد بمیــرَم..

کــآش زودتــَـر ایــن تـآبستــونِ کــوفتـــی تمــوم شــه...

حـــوصــلم سـَــر رفـــتـــه...

پـــــووووووووفـــــــــ...

عصــآب مصــآب نیــس کـه نیـــــس..

دآرم روآنــــی میــــشم خــُـدآ...

کتــآب کــه بــآز میــکنم حــآلـت تهــوع بــم دَس میــده..

مــن چــه مـرگــَـم شــده؟

9 روز دیــگه...فقــد 9 روز دیــگه مونـــده..

آخــه الآن چــه وقــته ایــن حســـآی بیـــخـوده...!

صدا از پیراهنم گذشت

از سیــنه ام گذشــت

از دیوآر اتـــآقـم گذشـــت

از محــله قدیــمی گذشــت

و کودکــی ام رآ غمگیــن کرد

کودَک بلنــد شــد

و قـآیق کــآغــَـذی رآ بر آب اندآخــت

او جفــت رآ نمیـفهمیــد

سـوآر شــُـد

آبــهآ بـه آینــده میــرفتنــد

همیــنجـآ دســت بردَم بـه شعــر..

و زمــآن رآ مثــل نخــی نـآزک بیــرون کشیــدم

از آن دآنــه هـآی تسبیــح ریختنــد

من..تــو...کودکــی..قــآیق کــآغذی..نــوح...آینــده...

تـو رآ بــآ کودکــی ام بر قــآیق کـآغذی ســوآر کردم

و بعــد بآ نــوح در انتــظآر طوفــآن قـدم زدیـــم...!